EĞİTİMCİ - ŞAİR : FEVZİ ÖZDEMİR

BEN SENİ SEVDİM EFENDİM

Sensin; iki âlemin Ay’ı , Güneş’i ! 
Sönüverdi, yakılan zulmün ateşi!
Ayan oldu, peygamberimin gelişi!
Ben, o sevgili kulu sevdim, efendim 

Sarmışken dünyayı cehalet perdesi 
Sundun insanlığa, kurtuluş çaresi !
Sendin insanlığın huzuru, neşesi !
Ben, o İslam nurunu sevdim, efendim 

Hayat verdin, o susamış gönüllere !
Bal akıttın, seni çok seven dillere !
Can geldi kavrulmuş toprağa, çöllere 
Ben, o temiz ruhunu sevdim, efendim 

Karanlık dünyalara ışıksın, nursun !
İnsanlık âlemine ki; sen umutsun !
Sıkılmış gönüllere, akan huzursun !
Ben, o eşsiz duygunu sevdim, efendim 

Hürmetine yaratıldı, bu tüm âlem !
Anlatamaz seni ne dil ne de kalem !
Ey yüce nebi, sizlere salat - selam !
Ben, o saf kulluğunu sevdim, efendim 

Tüm yaratılmışların, en şereflisi !
Allah’ın övdüğü; nebiler, nebisi !
Tüm peygamberler içinde en yücesi 
Ben, o ululuğunu sevdim, efendim 

Hep doğru sözlü, hem de tatlı dillisin 
En büyük övgülerin de; timsalisin !
Sen ki; sevgili Muhammedül Emin’sin 
Ben, o olgunluğunu sevdim, efendim.

Övülmeye, daha da çok layıksınız !
Gönüllerin,  yegâne sultanısınız !
Çaresiz dertlerin de dermanısınız !
Ben, o has şuurunu sevdim, efendim

Ben ki; seni hiç görmeden bile sevdim 
Senin güzel yoluna, gönlümü verdim !
Sana sevgimi vermek, en büyük derdim 
Ben, o soyluluğunu sevdim, efendim 

Sana olan sevgimiz ki; asla bitmez !
Sensiz bu dünya, beş para bile etmez 
Seni anlatmaya, kelimeler yetmez !
Ben, o öz onurunu sevdim, efendim

Ayağının bastığı, toprak olaydım ! 
Dilde, gönülde en çok seni anaydım!
Yoluna, kurban olmak için varaydım!
Ben, o Kur’an yolunu sevdim, efendim.

                             Fevzi ÖZDEMİR