EĞİTİMCİ - ŞAİR : MUSTAFA ERGAN

                   YER SOFRASI

 

Yemek vakti gelince, toplanırdık mutfağa,

Sevinç kaplardı bizi, bakardık camlı rafa.

**

Birde bakardık anam, elinde sofra bezi,

Hemen yere serince, ortası sini izi.

**

Bu durma gülerdik, hemen kavga ederdik,

Anam kızardı bize, bazen küsüp giderdik.

**

Bazen de ağlayarak, hemen kapı açardık,

Fırsatı kollayarak, dışarıya kaçardık.

**

Koşardı peşimizden, sağ ve solumuzdan,

Çabuk yemek ye diye tutardı kolumuzdan.

**

Yedi kardeş oturup hiç sığmazdık sofraya,

Anam dizerdi bizi, derli toplu olmaya.

**

Haydi söyleyin derdi, sofrada can meleği,

Yemeğe başlamadan, çekerdik besmeleyi.

**

Ortada bir tas çorba, garip garip bakardık,

Çalışırdı kaşıklar, ağzımızı yakardık.

**

Kaşık yetmezdi bize, bakardık sağa sola,

En hızlımız alırdı, hiç vermezdi ki mola.

**

Bazen de tek kaşığı, biz koyardık sıraya,

Sıram yanmasın diye, göz bakardı sofraya.

**

Arardım bulamazdım, kavuşmazdım tuza,

Takılıyordu gözüm, tas içindeki buza.

**

Kavga eder dururduk, kaşık değerdi kaşığa,

Uzanırdım ekmeğe, ellerim gelirdi boşa.

**

Havadayken ekmeği, ederdik paramparça,

Elde avuçta kalan, minik minik bir parça.

**

Toplardık parçaları, bazen olurdu kaya,

Anam derdi ki bize, şeytan gelir dofraya.

**

Bizim için gururdu, en güzel sofra bezi,

Dökerdik yemekleri, her taraf çorba izi,

**

Yemek bitince kalkıp, gıdamızı alırdık,

Birde doymamış gibi, tabak dibi yalardık.

**

Yaladıkça tabağı, hep kalırdı dil izi,

Yağmur yağar düğünde, korkuturdu bizi.

**

Yemek yiyip doyunca, yere korduk kaşığı,

Birlikten kuvvet doğar, toplardık bulaşığı.

**

O günü mutlu bilip, çorbamıza doyardık,

Elhamdurillah diyip, kalbimize koyardık.

**

Anlamıştım cenneti, anamızın yanında,

Miskü ambere döner, damarındaki kanda.

**

ERGAN der ki analar başımızın tacıdır,

Kıyamet kopsa dahi, gönlümün miracıdır.